فرم ها و نرخ دیتا (data rate) در انواع پورت سوئیچ های شبکه با یکدیگر تفاوت دارند. ما در این مقاله، برخی از انواع پورت سوئیچ اترنت رایج را به طور مختصر از نظر نرخ دیتا، عملکردها و معماری شبکه معرفی می کنیم تا به شما در درک بهتر تفاوت های آنها و آماده سازی برای برنامه های شبکه آینده تان کمک کنیم.
تفاوت انواع پورت سوئیچ اترنت بر اساس data rate
data rate یک عامل بسیار مهم برای رابط سوئیچ اترنت است و معمولاً می تواند از ۱G، ۱۰G، ۲۵G، ۴۰G تا ۱۰۰G و بیشتر، متغیر باشد. در ادامه برخی از انواع اینترفیس های متداول نرخ‌های مختلف را معرفی و بررسی کرده ایم.
پورت RJ45
پورت RJ45 در سوئیچ ۱۰۰/۱۰۰۰BASE را می توان در دیتاسنترها برای سوئیچینگ سرور، LANها، ارتباط بین سوئیچ های دسکتاپ و یا مستقیما به دسکتاپ برای کاربردهای پهنای باند استفاده کرد. معمولاً هنگام اتصال دو پورت RJ45 در سوئیچ های گیگابیتی، یک کابل اترنت استاندارد (کابل Cat5/5e/6/6a) استفاده می شود.
SFP
SFP (پورت mini-GBIC) یک رابط کوچک و قابل تعویض است. سرعت معمول برای SFP های اترنت ۱ گیگابیت بر ثانیه و برای ماژول های Fiber Channel SFP تا ۴ گیگابیت بر ثانیه بوده است. این امکان ارتباط با فیبر نوری در فواصل بلندتر یا ارتباط با کابل های مسی در فواصل کوتاه تر را با قرار دادن ماژول های SFP مرتبط (Fiber SFP یا Copper SFP) با سوئیچ گیگابیتی فراهم می کند.
+SFP
SFP+ (Small Form-Factor Pluggable Plus) نسخه پیشرفته تر پورت SFP است که تا ۱۰Gbps را پشتیبانی می کند. در مقایسه با پورت SFP، پورت +SFP معمولاً از اپتیک های SFP اما با سرعت کاهش یافته ۱ گیگابیت بر ثانیه پشتیبانی می کند. با این حال، شما نمی توانید یک ترانسیور +SFP را به یک پورت SFP وصل کنید زیرا +SFP سرعتی کمتر از ۱Gbps را پشتیبانی نمی کند.
SFP28
SFP28 (Small Form-Factor Pluggable 28)ورژن پیشرفته پورت SFP+ است. هردو فرم فاکتور مشترکی دارند، اما SFP28 با پشتیبانی از ۲۵Gb/s بر روی یک single lane ، نسبت به SFP+ پیشرفت کرده است. راه جدیدی برای ارتقاء شبکه توسط SFP28 ارائه می شود، این راه: ۱۰G-25G-100G است، که یک راه حل کم مصرف برای پاسخگویی به نیازهای رو به رشد شبکه های دیتاسنترهای نسل آینده می باشد.
+QSFP
+QSFP یک ورژن تکامل یافته از پورت QSFP (quad small form-factor pluggable) می باشد که برای پشتیبانی از ۴۰G Ethernet طراحی شده است. به عبارت دیگر، این پورت دارای چهار رابط +۱۰Gbit/s SFP است که می توانند با سرعتی تا ۴۰Gbps عملیات انتقال را انجام دهند.
QSFP28
QSFP28 برای کاربردها و استفاده های ۱۰۰G طراحی شده است. این پورت سیگنال های تفاضلی با سرعت بالا با نرخ انتقال داده هایی در بازه ۲۵Gbps تا بالقوه ۴۰ Gbps ارائه می دهد و در نهایت نیازهای ۱۰۰Gbps Ethernet (4×۲۵ Gbps) و ۱۰۰Gbps 4X InfiniBand Enhanced Data Rate (EDR) را برآورده می کند.
مقایسه پورت سوئیچ RJ45 و SFP
انواع کانکشن
در مقایسه انواع اتصالات پورت RJ45 و SPF باید بدانید که پورت SFP نیاز به دو ماژول الکتریکی SFP و یک کابل Cat5e/Cat6/Cat7 یا دو ماژول نوری SFP با پورت‌های نوری و جامپر فیبر دارد، در حالی که پورت RJ45 فقط به کابل‌های Cat5e/Cat6/Cat7 نیاز دارد. همچنین پورت‌های SFP می توانند هر دو نوع ماژول نوری SFP با پورت‌های الکتریکی و نوری را پشتیبانی کنند.
فاصله انتقال
فاصله انتقال (Transmission Distance) پورت SFP به طور مشهودی بیشتر از پورت RJ45 است. RJ45 فقط برای اتصال شبکه کابل های جفت شده استفاده می شود، زیرا ۱۰۰۰Mbps فقط از طریق کابل های مسی قابل اتصال می باشد، بنابراین فاصله آن تا ۱۰۰ متر محدود است. اگر نیاز به اتصال دستگاه ها در فاصله بیشتری دارید، باید از پورت SFP استفاده کنید.
هزینه
با توجه به قیمت پایین کابل های CAT5 و CAT6، انتخاب پورت های RJ45 برای اتصال به سوئیچ ها ممکن است مقرون به صرفه تر باشد، زیرا پورت های RJ45 و پورت های SFP در واقع با سرعت یکسانی کار می کنند.
قابلیت اطمینان
به دلیل تداخلات الکترومغناطیسی، فیبر نوری قابل اعتمادتر از مس است. کابل های اترنت RJ45 از سیگنال های الکتریکی استفاده می کنند. بنابراین، اگر کابل از مناطقی عبور کند که سیگنال‌های الکتریکی در آن تداخل دارند، انتخاب یک سوئیچ با ۲۴ پورت با پورت های SFP فیبر نوری، از پورت های RJ45 مسی ایمن تر خواهد بود.
جهت مطالعه بیشتر در این زمینه می توانید به مقاله ۶ راهکار افزایش امنیت سوئیچ شبکه سیسکو مراجعه کنید.
تفاوت انواع پورت های سوئیچ اترنت بر اساس معماری شبکه
معمولاً معماری شبکه سنتی سه لایه دارد که شامل core layer, distribution layer و access layer می باشد. به همین ترتیب، سوئیچ ها و پورت های اترنت نیز این انواع را دارا می باشند.
Access Port
Access Port یا همان پورت دسترسی، برای اتصال دستگاه هایی مانند رایانه های رومیزی، لپ تاپ، پرینتر و غیره استفاده می شود. پورت سوئیچ در حالت دسترسی به یک VLAN خاص تعلق دارد و فریم های اترنت معمولی را به صورت بدون برچسب ارسال و دریافت می کند. معمولاً، یک پورت دسترسی فقط می تواند عضو یک VLAN، یعنی Access VLAN باشد و تمام فریم هایی که به VLAN دسترسی تعلق ندارند، را حذف می کند.
Trunk Port
این پورت بین سوئیچ های معمولی یا بین سوئیچ و دستگاه های سطح بالاتر به کار می رود و در trunk link موجود است. Trunk Port امکان راه اندازی چندین VLAN روی رابط را فراهم می کند. به عبارت دیگر، می تواند ترافیک برای چندین VLAN را به صورت همزمان حمل کند. Trunk Port یک پورت تجمیع VLAN است که به پورت های دیگر سوئیچ دیگر متصل می شود، در حالی که پورت دسترسی، سوئیچ را به هاست در VLAN متصل می کند.
Hybrid Port
پورت های هیبریدی می توانند برای اتصال دستگاه های شبکه و دستگاه های کاربری استفاده شوند. آنها از VLAN بدون برچسب مانند پورت دسترسی و VLAN برچسب خورده مانند پورت ترانک پشتیبانی می کنند و می توانند دیتا را از یک یا چند VLAN دریافت کنند.
Hybrid Port از بسیاری جهات شبیه پورت های ترانک هستند، اما ویژگی هایی مانند پیکربندی پورت اضافی دارند.
جمع بندی
پی بردن به تفاوت انواع پورت سوئیچ اترنت به انتخاب سوئیچ های اترنت مناسب تر برای نیازهای شبکه شما کمک می کند. هنگام در نظر گرفتن نوع پورت سوئیچ و شماره پورت سوئیچ مورد نیازتان، باید به حجم فعلی و آینده کسب و کار ، نحوه تامین امنیت پورت سوئیچ و خواسته های خود برای عملکردها فکر کرده و بررسی کنید تا انتخاب مناسبی داشته باشید.
رفرنس ها:
- وب سایت community.fs
*فهرست مطالب :
بازتاب: سوئیچ PoE چیست؟ - 5 مزیت سوییچ poe نسبت به سوئیچ شبکه معمولی